Ο διάβολος (ενίοτε) κρύβεται στις λεπτομέρειες

Στα 20 χρόνια που κάνω δημοσιογραφία έχω δει πάσης φύσεως επιθέσεις σε βάρος μου. Έχω πέσει θύμα αστυνομικής βίας στα Εξάρχεια, έχω στοχοποιηθεί από ακροδεξιούς στον Άγιο Παντελεήμονα, με έχουν απειλήσει ότι «με ψάχνουν» καταλήψεις αναρχικών και μία φορά με χτύπησαν και με απήγαγαν ένοπλοι ρώσοι στην Κριμαία. Σας τα λέω αυτά για να τονίσω ότι καμία λεκτική επίθεση δεν μου κάνει εντύπωση. Ειδικά, το να με προσβάλλει κάποιος σε σχέση με την καταγωγή μου. Είναι σχετικά εύκολο, καθώς έχω ξένο επίθετο και είναι το πρώτο που «χτυπάει» σε εκείνους που αγανακτούν με αυτά που γράφω. Είτε επειδή αυτά δεν συμφωνούν με την δική τους άποψη είτε επειδή απειλούν τα «κεκτημένα» τους.

Θυμάμαι μια σειρά από δημοσιεύματα που είχα κάνει για τη λεηλασία των εθνικών κληροδοτημάτων. Εκεί να δεις μηνύματα του τύπου «ποιός είσαι ρε μλκ και έχεις τέτοιο επίθετο» και «να πας στην πατρίδα σου να τα γράφεις αυτά». Γιατί ως γνωστόν, η κλοπή της περιουσίας του λαού σε κάνει αυτόματα μεγάλο πατριώτη και διώκτη όλων των αλλοδαπών που έχουν έρθει στη χώρα και έγιναν δημοσιογράφοι αντί να σκουπίζουν σκάλες. Αντίστοιχα, περισσότερες απειλές από «αναρχικοί/αντεξουαστές» είχα δεχθεί όταν έγραφα για το εμπόριο ναρκωτικών στα Εξάρχεια. Γιατί σας τα λέω αυτά;

Πριν από λίγες ημέρες έγραψα στο twitter την εξής ανάρτηση: «Στην προηγούμενη ζωή μου γνώρισα ορισμένους από τους “οργισμένους αριστερούς” των σόσιαλ μίντια. Ένα κοινό τους χαρακτηριστικό είναι πως όταν σε βλέπουν από κοντά χέζονται πάνω τους» Αυτό έχει να κάνει με περιστατικά όπου κατάφερα πριν χρόνια να βρω τα άτομα πίσω από ορισμένους λογαριασμούς στο twitter και να τους προτείνω να συζητήσουμε από κοντά για αυτά που έχουν γράψει για μένα. Η αντίδραση όλων τους ήταν η ίδια: Εξαφανίστηκαν. Τώρα λοιπόν, μετά την προαναφερόμενη ανάρτηση ξεφύτρωσαν δεκάδες λογαριασμοί twitter -οι περισσότεροι ανώνυμοι και κάποιοι λίγοι «επώνυμοι»- και βάλθηκαν να με βρίζουν. Τα περισσότερα υβριστικά και απειλητικά σχόλια τα προσπερνώ, εξάλλου προέρχονται κυρίως από ανώνυμους λογαριασμούς, αλλά προσέχω ορισμένες λεπτομέρειες που ίσως άλλοι να μην πρόσεχαν.

Βλέπω λοιπόν την απάντηση μιας κοπέλας που φέρεται να είναι δημοσιογράφος «προοδευτικών» απόψεων. Σχολιάζει κάτω από μια ανάρτηση, από εκείνες που με βρίζουν για το προαναφερόμενο tweet: «Φέρει ξαντερφο, Αζοφ». Θεωρητικά δεν είναι ιδιαίτερα προσβλητικό σχόλιο, ιδίως σε σχέση με τις άλλες κατάρες που εκτοξεύονται σε βάρος μου. Αλλά στέκομαι σε αυτό. Εδώ η «συνάδελφος», αριστερίζουσα απ’ ότι φαίνεται, ειρωνεύεται την κακή χρήση ελληνικών, την «προφορά» που είχαν (ή και έχουν) πολλοί από τους μετανάστες που ήρθαν στην Ελλάδα από τη δεκαετία του ‘90. Κυρίως τέτοια προφορά είχαν οι Αλβανοί εργάτες αλλά και μετανάστες από την πρώην ΕΣΣΔ και άλλες χώρες.

Έχω αρκετούς φίλους Αλβανούς, δεν τους έψαχνα επειδή είναι Αλβανοί άλλα έτυχε να μεγαλώνουμε μαζί στο μεγάλο χωνευτήρι που λέγεται Κυψέλη. Και όντως, αν όχι οι ίδιοι, σίγουρα οι γονείς τους μιλούσαν με μια τέτοια προφορά. Και τέτοια σχόλια για την προφορά τους έχω ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν, κυρίως από άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ότι ανήκουν στον «πατριωτικό χώρο».

Δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώ «αριστερούς» να καταφεύγουν σε ακροδεξιά φρασεολογία. Συνήθως το κάνουν σε στιγμές οργής και υπό μεγάλη πίεση, όταν οι πιθανότητες να πέσουν οι μάσκες είναι μεγαλύτερες. Και με αυτή την παρατήρηση δεν υποστηρίζω τη λεγόμενη «θεωρία των δύο άκρων» αλλά την άποψη στο τέλος της διαδρομής αποκαλύπτεται πως όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα έχουν. Όποιο αβατάρ και να έχουν βάλει στο twitter.