Αν δεν μπορούν να αντιδράσουν ας σωπάσουν, τουλάχιστον
07/27/2021
Η επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών ήταν πάντα η επείγουσα έγνοια της ηγεσίας μας. Δεν είχε δα και άλλο παραμύθι πρόχειρο να μας λέει. Δεν είχε και ιδέα τι άλλο μπορούσε να κάνει, διότι ποτέ δεν την απασχόλησαν οι τουρκικοί στόχοι. Και κυρίως το γεγονός ότι μέσω των συνομιλιών οι τουρκικοί στόχοι επιτυγχάνονταν βήμα με βήμα, μήνα με μήνα, χρόνο με χρόνο. Τώρα πια καθάρισε η ατμόσφαιρα. Όχι μόνο λόγω των τραγικών εξελίξεων στην Αμμόχωστο, αλλά και λόγω της επιβολής του Τατάρ, και λόγω της αλλοφροσύνης του ισλαμοφασίστα, και λόγω του φυσικού αερίου.
Τα τελευταία χρόνια ακόμα και ο «ενδοτικός» Αναστασιάδης διαπίστωσε ότι η πολιτική του εξευμενισμού απέτυχε. Το είπε κι εδώ, το είπε και στην Ευρώπη. Ακόμα και ο διαπραγματευτής μας, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, που δεν μπορεί κανείς να τον πει «απορριπτικό», το είδε και το είπε χωρίς περιστροφές: «Αυτό που επιζητούν και η Τουρκία και οι εκπρόσωποι του ψευδοκράτους, ως πρώτη τους προτεραιότητα, δεν είναι τα δύο χωριστά κράτη στην Κύπρο αλλά δύο οντότητες, οι οποίες θέτουν από κοινού κάποιες συγκεκριμένες αρμοδιότητες και ιδιαίτερα θέματα εξωτερικής εκπροσώπησης και εκπροσώπησης στην ΕΕ, ούτως ώστε αφενός να έχουν την ανεξαρτησία τους, και αφετέρου να μπορεί η Τουρκία να ελέγχει και το σύνολο της Κύπρου και να έχει και χέρι και λόγο στα της ΕΕ» (ΚΥΠΕ – 29 Ιουνίου 2021).
Τι συνεχίζουμε να ακούμε, όμως, από τους σοφούς πολιτικούς μας; Τα ίδια και τα ίδια. Το παραμύθι χωρίς τέλος για την επιστροφή στις συνομιλίες, για τον Αναστασιάδη που δεν θέλει λύση, για τους απορριπτικούς που κινδυνολογούν, για τις ευκαιρίες που χάσαμε, για την Αμμόχωστο που χάνουμε… Αμπελοφιλοσοφίες. Το ερώτημα ένα είναι: Έχουν την πολιτική βούληση να αντιδράσουν ή θα συνεχίσουν να τρέφονται και να τρέφουν τον λαό με ψευδαισθήσεις; Αν αναγνωρίζουν τι συμβαίνει οφείλουν να σταματήσουν να μιλούν και να δράσουν. Οφείλουν να αναγνωρίσουν πρώτα από όλα ότι δεν βρισκόμαστε πια μπροστά στην οριστική διχοτόμηση, βρισκόμαστε μπροστά στο ενδεχόμενο να πραγματοποιηθεί η πρώτη προτεραιότητα της Τουρκίας, που θα έρθει με ένα σχέδιο απελπισίας και εκβιασμού ώστε «να μπορεί η Τουρκία να ελέγχει και το σύνολο της Κύπρου».
Τι νόημα έχει να τους ακούμε να κατηγορούν ακόμα τον Αναστασιάδη για κάποιες συγκλίσεις του Χριστόφια, που δεν ήθελε, και για τον χάρτη του εδαφικού που απέσυρε ο Ακιντζί; Γελοίοι ακούγονται. Το ξέρουν ότι στα κατεχόμενα μάλωναν διότι χάθηκε ο χάρτης; Μάλιστα, τον έχασαν, λένε. Ο «σύμβουλος» του Μουσταφά Ακιντζί, Γκιουρντάλ Χιουντάογλου, ανέφερε ότι ο ίδιος προσωπικά παράδωσε μέσα σε έναν φάκελο στον σύμβουλο του Ερσίν Τατάρ, Οκάν Ντονανγκίλ, τον χάρτη που είχε καταθέσει η τουρκοκυπριακή πλευρά για το εδαφικό στις συνομιλίες στο Κραν Μοντάνα. Κι αυτό το είπε, ο Χιουντάογλου, απαντώντας σε δήλωση του Τατάρ ο οποίος διερωτήθηκε πού είναι ο χάρτης που επέδωσε ο Ακιντζί στις συνομιλίες κι ότι ο ίδιος δεν είδε τον χάρτη. Ο δε Ντονανγκίλ δήλωνε ότι δεν του έδωσαν ποτέ χάρτη. Αυτά τον περασμένο Απρίλη. Κι οι δικοί μας νομίζουν πως είναι σοβαροί όταν δεν ακούνε τι λένε οι Τούρκοι και αυτομαστιγώνονται. Αυτόχειρες πραγματικοί.
Λοιπόν, μπορούν να κάνουν κάτι να σώσουν τον τόπο; Έστω, να προσπαθήσουν; Μπορούν, για παράδειγμα, να αρχίσουν να σκέφτονται ότι μπροστά στα τουρκικά σχέδια δεν μένει άλλος δρόμος παρά μόνο η πολιτική και διπλωματική σύγκρουση που θα αναδείξει την τουρκική επιβουλή στη χώρα μας. Μπορούν να ενισχύσουν και να αναδείξουν τις διαφωνίες με την τουρκική πολιτική στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Να ενημερώσουν τα Ηνωμένα Έθνη και την ΕΕ ότι δεν συζητούν με τον εγκάθετο της Άγκυρας. Να καλέσουν την Ελλάδα ως εγγυήτρια χώρα να αναλάβει τις ευθύνες της. Μαζί με τις εθνικές ευθύνες. Να καταγγείλουν τη Βρετανία ότι ως εγγυήτρια δεν επιτελεί τον ρόλο της για προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας και να θέσουν στην ΕΕ θέμα κατάργησης των αποικιοκρατικών βρετανικών βάσεων. Μπορούν, επιτέλους, να αρχίσουν να σκέφτονται ότι πρέπει να κάνουν κάτι για την άμυνά μας, που διέλυσαν και μας άφησαν εντελώς απροστάτευτους. Αν δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, ας σωπάσουν τουλάχιστον, φέρνουν την απόγνωση.
