Ο Ερντογάν και ο κίνδυνος ισλαμοποίησης της Ευρώπης
05/17/2021
Του Γιώργου Καραμπελιά από το liberal.gr
Ο Ερντογάν και ο κίνδυνος ισλαμοποίησης της Ευρώπης
Η πρόσφατη επίθεση του Ερντογάν κατά της Ευρώπης, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα στην υπνώττουσα Ευρώπη και δείχνει τι θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη περίοδο από την Τουρκία.
Ο Ερντογάν σε ομιλία που πραγματοποίησε την Τετάρτη 12 Μαΐου στην κρατική τηλεόραση της Τουρκίας ήταν πιο ωμός και απροκάλυπτος από ποτέ. «Στην Ευρώπη ζουν 6 εκατομμύρια Τούρκοι και 35 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι (σσ. δεν είναι πάνω από 20-25 εκατ. οι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη) και η Ευρώπη σήμερα για τα αδέλφια μας μετατρέπεται σε ανοιχτή φυλακή. Το σημείο που βρισκόμαστε η κατάσταση είναι τρομακτική. Είναι σοβαρή απειλή ασφάλειας για τους Μουσουλμάνους που ζουν στην Ευρώπη».
Παράλληλα επιτέθηκε για άλλη μια φορά κατά του Μακρόν και της Γαλλίας για το νομοσχέδιο που ετοιμάζει κατά της εξάπλωσης του εξτρεμιστικού ισλάμ: «αυτό το νομοσχέδιο θα είναι η γκιλοτίνα στη Γαλλική Δημοκρατία».
Μίλησε δε για ταχέως αναπτυσσόμενο αντιισλαμικό κύμα: «Η εχθρότητα εναντίον του Ισλάμ είναι επικίνδυνη, όπως ο κορωνοϊός και εξαπλώνεται μέσα στην Ευρώπη με μεγάλη ταχύτητα. Το λέω ξεκάθαρα, δεν έχει καμία διαφορά το σημερινό κλίμα που δημιουργείται εναντίον των Μουσουλμάνων με το περιβάλλον μίσους που είχε δημιουργηθεί εναντίον των Εβραίων πριν από τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Και αυτά από τον εκπρόσωπο μιας χώρας που «γενοκτόνησε» τους Αρμένιους τους Πόντιους, του Μικρασιάτες, και σήμερα συνεχίζει εναντίον των Κούρδων. Μιας χώρας που είχε πάρει τα εύσημα από τον Χίτλερ και αποτέλεσε το πρότυπό του για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων!
Η στιγμή δε που επέλεξε γι’ αυτήν την ολομέτωπη επίθεση, συνδέεται άμεσα και με την ανάφλεξη μεταξύ Ισραηλινών – Παλαιστινίων, την οποία υποδαυλίζουν εν πολλοίς οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, ώστε να εμφανιστεί ο Ερντογάν ως ο μοναδικός εκπρόσωπος του ισλαμικού κόσμου που υπερασπίζεται σθεναρά την παλαιστινιακή υπόθεση.
Η Γαλλία ανησυχεί
Η Γαλλία συνταράσσεται τις τελευταίες εβδομάδες εξαιτίας των δύο επιστολών των στρατιωτικών, 20 αποστράτων στρατηγών η πρώτη και 1500 εν ενέργεια αξιωματικών η δεύτερη. Κινήσεις που δεν έχουν προηγούμενο στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, μιας και δεν είναι συνηθισμένο ο στρατός να παρεμβαίνει στα πολιτικά ζητήματα. (Οι Γάλλοι εξάλλου αποκαλούν «La Grande Muette», την Μεγάλη Σιωπηλή, τον στρατό τους)
Σε αυτές τις επιστολές οι Γάλλοι αξιωματικοί προειδοποιούν ότι η Γαλλία κινδυνεύει από εμφύλιο πόλεμο. Στην δεύτερη επιστολή, που βρήκε τεράστια απήχηση, μιας και συγκέντρωσε μέσα σε μερικές ώρες περισσότερες από 150.000 υπογραφές συμπαράστασης, επισημαίνεται η εγκατάλειψη των προαστίων, η άνοδος της βίας, η έξαρση των ισλαμιστικών κινημάτων και η ύπαρξη θρησκευτικών κοινοτήτων «που είναι γεμάτες μίσος, σαρκασμό και περιφρόνηση για τη Γαλλία»
Οι Γάλλοι στρατιωτικοί καταγράφουν μια υπό διαμόρφωση πραγματικότητα, όπου το γαλλικό έθνος έχει πάψει πλέον να είναι ενιαίο και υπάρχουν πληθυσμιακές ομάδες σε συνοικίες, περιοχές, ακόμα και πόλεις ολόκληρες, οι οποίες τίθενται σταδιακώς «εκτός της κρατικής κυριαρχίας». Επισημαίνουν και αυτοί τον φόβο, που έχει εκφραστεί ακόμα και από τον Μακρόν, για ενδεχόμενο αποσχιστικό κίνημα, καθώς στο εσωτερικό της Γαλλίας διαμορφώνονται οι όροι μιας δυαδικής εξουσίας, έστω και σε μικροκλίμακα.
Ο υποδόριος φόβος που διαπερνά την Ευρώπη από άκρη σε άκρη, –γιατί ανάλογα φαινόμενα καταγράφονται και σε χώρες όπως η Μ. Βρετανία, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Δανία κ.ά. ακόμα και υπό σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις–, είναι η αναγνώριση μιας πραγματικότητας που απειλεί την ιστορική συνέχεια της Ευρώπης. Είναι η συνειδητοποίηση του κινδύνου της ισλαμοποίησης του «δυτικού άκρου της Ασίας», δηλαδή της Ευρώπης.
Τα ισχυρά μουσουλμανικά μεταναστευτικά κύματα τόσο από την Ασία, όσο και από την Αφρική, η οποία άλλωστε ισλαμοποιήθηκε σε μεγάλη έκταση τις περασμένες δεκαετίες, τα οποία εγκαθίστανται μαζικά τις τελευταίες δεκαετίες στην Ευρώπη και η προοπτική χρησιμοποίησης τους από την Τουρκία, προκαλούν πια τρόμο στην Ευρώπη.
Η Ευρώπη αφυπνίζεται;
Η ιδεολογική κυριαρχία των «αντι-ισλαμοφοβικών» ρευμάτων τα προηγούμενα χρόνια που ανακήρυσσαν ως «ισλαμοφοβία» κάθε πολιτική ενίσχυσης της εθνικής συνοχής· που δικαιολογούσαν την χρήση μπούργκας ή δέχονταν την απάλειψη κάθε αναφοράς στην γαλλική ιστορία, με το πρόσχημα ότι είναι αποικιοκρατική, έστρωσαν το χαλί στο εξτρεμιστικό ισλάμ για να επεκταθεί στην Ευρώπη. Αυτά τα ρεύματα, που κυριάρχησαν στην Αριστερά και στους Πρασίνους τις προηγούμενες δεκαετίες, συναντήθηκαν με τους ιδεολογικούς διαμορφωτές της παγκοσμιοποίησης, όπως ο Σόρος που ονειρεύεται έναν «μεικτό κόσμο» χωρίς εθνικές ταυτότητες, αποκοίμισαν την Ευρώπη μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο του εξτρεμιστικού και χωριστικού ισλάμ.
Πάντως μια σειρά εξελίξεων καταδεικνύουν ότι η Ευρώπη αρχίζει να βγαίνει από την χειμέρια νάρκη της. Στην Ισπανία αυτού του τύπου η Αριστερά που κυριαρχούσε τα προηγούμενα χρόνια μέσω των Ποδέμος και του αρχηγού τους, του Πάμπλο Ιγγλέσιας γνώρισε την προηγούμενη εβδομάδα μια άνευ προηγουμένου ήττα. Ο Ιγγλέσιας που έριξε και το προσωπικό του βάρος για να διασωθεί το κόμμα του στις περιφερειακές εκλογές της Μαδρίτης, αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την πολιτική, έχοντας συγκεντρώσει μόλις το 7% των ψήφων.
Και εάν έπεσε άπλετο το φως της δημοσιότητας στο πολύ υψηλό ποσοστό (44%), της υποψήφιας του Λαϊκού Κόμματος, Ισαμπέλ Αγιούσο, δεν προσέχθηκε τουλάχιστον στην Ελλάδα ένα άλλο σημαντικό μήνυμα αυτών των εκλογών. Πράγματι ο πρώην υπαρχηγός του Ιγγλέσιας στους Ποδέμος, ο Ίνιγο Ερεχόν με τον συνδυασμό Más Madrid (Περισσότερη Μαδρίτη) με 17% των ψήφων κατέλαβε τη δεύτερη θέση, πάνω από Σοσιαλιστές οι οποίοι έχασαν επίσης το 10% της εκλογικής τους δύναμης. Μάλιστα ο Ερεχόν έχει δημιουργήσει ήδη έναν νέο πανεθνικό πολιτικό φορέα με τον χαρακτηριστικό τίτλο Más Pais («Περισσότερη Χώρα»).
Στην Γερμανία, οι νέοι Πράσινοι της Αναλένα Μπέρμποκ δεν έχουν πια σχέση με τους Πράσινους του Κον Μπεντίντ και του Φίσερ που πρωτοστατούσαν στους βομβαρδισμούς της Σερβίας και στον φιλοτουρκισμό. Ζητούν να επιβληθεί καθολικό εμπάργκο όπλων στην Τουρκία, και να μην παραδοθούν και τα γερμανικά υποβρύχια, ένα θέμα που αφορά άμεσα και την Ελλάδα. Επιπλέον εισηγούνται σκληρά πολιτικά και οικονομικά μέτρα κατά της νεοθωμανικής Τουρκίας, καταγγέλλουν την επεκτατική πολιτική της και σχεδόν καθημερινά κορυφαία στελέχη της όπως ο τουρκικής καταγωγής (αλλά Αλεβίτης) Τζεμ Οζντεμίρ ξιφουλκούν εναντίον του καθεστώτος Ερντογάν.
Η Ευρώπη λοιπόν αλλάζει. Αναγνωρίζει σταδιακώς ότι υπάρχει ανάγκη για κοινή ευρωπαϊκή άμυνα. Αντιλαμβάνεται ότι στο όνομα του πολυπολιτισμού διαλύονται οι κοινωνίες και γίνεται όντως πιθανός ένας εμφύλιος πόλεμος της μιας ή της άλλης μορφής. Αντιλαμβάνεται ότι ο Ερντογάν δεν είναι μόνο γεωπολιτικός κίνδυνος, αλλά είναι ένας παράγοντας που μέσω του Ισλάμ θέλει να παρεμβαίνει και στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κρατών όπως βγήκε να το υπογραμμίσει ανοικτά με τις πρόσφατες δηλώσεις του.
Και το θετικό είναι ότι οι αντιδράσεις κατά της Τουρκίας δεν περιορίζονται, όπως πριν μερικά χρόνια, σε ορισμένα κόμματα της άκρας δεξιάς αλλά αυτή η πολιτική γενικεύεται σε όλο το πολιτικό φάσμα. Άραγε το αντιλαμβάνεται και ο… Νότης Μηταράκης;
