Έκθεση Πισσαρίδη: Παλιές συνταγές σε έναν κόσμο που αλλάζει ριζικά

Έκθεση Πισσαρίδη: Παλιές συνταγές σε έναν κόσμο που αλλάζει ριζικά

12/07/2020 0 από Αντώνης Σπυρόπουλος
του Αντώνη Σπυρόπουλου
Πρόσφατα (Νοέμβριος 2020) κυκλοφόρησε η έκθεση των ΗΕ για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη.
Η έκθεση, “Ο αντίκτυπος της πανδημίας COVID-19 στο εμπόριο και την ανάπτυξη: Μετάβαση σε μια νέα κανονικότητα” , παρέχει μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση των οικονομικών επιπτώσεων, προβλέποντας ότι η παγκόσμια οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 4,3% το 2020 και αν συνυπολογίσουμε πως την ίδια χρονιά στις Ασιατικές χώρες θα παρουσιαστεί ανάπτυξη περί τα 2%, και πλέον, συμπεραίνουμε εύκολα πως αυτό το 4,3% αφορά, κυρίως, τις δυτικές κοινωνίες και τις αναπτυσσόμενες χώρες πρωτίστως
Η έκθεση των ΗΕ προειδοποιεί, επίσης, ότι η κρίση θα μπορούσε να οδηγήσει επιπλέον 130 εκατομμύρια ανθρώπους στη απόλυτη φτώχεια.
Η έκθεση αναφέρει πως ο τρόπος με τον οποίο διαρθρώνεται μέχρι σήμερα, η παγκόσμια οικονομία (παγκοσμιοποίηση) ευθύνεται ριζικά για τον δυσανάλογο αντίκτυπο στους φτωχότερους του κόσμου, οι οποίοι δεν διαθέτουν τους απαραίτητους πόρους για να ανταποκριθούν σε καταστάσεις σοκ όπως η πανδημία.
Επισημαίνει πως η εξάπλωση του ιού οφείλεται στην υποκείμενη διασύνδεση των αλυσίδων διανομής – και τις αδυναμίες αυτής της διασύνδεσης- της παγκοσμιοποίησης, δημιουργώντας μια παγκόσμια κρίση υγείας με συνεπακόλουθο ένα παγκόσμιο οικονομικό σοκ που έπληξε τους οικονομικά πιο ευάλωτους.
Συστήνει πως εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα και δεν αναπτυχθεί παγκόσμια μια ατζέντα αειφόρου ανάπτυξης, αν δεν παρθούν ειδικά μέτρα υπέρ των φτωχότερων τότε η οικονομική κρίση θα οδηγήσει σε καταστάσεις χειρότερες από αυτές που βρισκόταν ο κόσμος μετά την μεγάλη ύφεση του ‘29. και συμπληρώνει πως η καλύτερη ανάκαμψη πρέπει να επικεντρώνεται στην ανανεωμένη εμπορική πολιτική που αντιμετωπίζει τη διπλή πρόκληση της συγκέντρωσης της αγοράς στις οικονομικές ελίτ του πλούτου και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων..
Σημειώνει, επίσης, ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να αναδιαμορφωθούν τα παγκόσμια δίκτυα παραγωγής ώστε να είναι πιο «πράσινα» και βιώσιμα, χωρίς αποκλεισμούς
Για να έρθουμε τώρα στα καθ’ ημάς και στην περιώνυμη έκθεση Πισσαρίδη.
Θεωρούμε πως εκτός από τα στατιστικά στοιχεία και τη σωστή ανάλυση που διαθέτει σχετικά με την ελληνική πραγματικότητα δεν λαμβάνει υπόψιν μερικά βασικά στοιχεία:
  1.  Την παγκόσμια κρίση της μεσαίας τάξης και τη φτωχοποίηση της και κυρίως στο Δυτικό κόσμο. Φαινόμενο που δημιουργεί και θα δημιουργήσει εκρηκτικά φαινόμενα στις δυτικές κοινωνίες το επόμενο διάστημα και κυρίως στις υπανάπτυξη ή αναπτυσσόμενες χώρες όπως την Ελλάδα
  2.  Δεν λαμβάνει καθόλου υπόψιν τον πυλώνα της ελληνικής ανάπτυξης που θα πρέπει να είναι η αμυντική της βιομηχανία, και το αναφέρουμε αυτό επειδή αποτελεί πρόκριμα σε κάθε επενδυτική εισροή δεδομένης της εδαφικής απειλής μας από τον ισλαμοφασισμό της Τουρκίας
  3. Αναφέρεται στην ευέλικτη και ψηφιακή κατάρτιση των επαγγελματιών των μικρών επιχειρήσεων ενώ δεν συστήνει στρατηγικό σχεδιασμό για τον τρόπο που αυτός θα γίνει προσβλέποντας προφανώς στα Ευρωπαϊκά ΕΣΠΑ.
  4. Ως έκθεση κρίνοντάς την στο προηγούμενο παγκομιοποιητικό πλαίσιο ανάπτυξης θα μπορούσε κάποιος να τη χαρακτηρίσει καλή ως προς τα στατιστικά στοιχεία και μόνο. Επίσης θα μπορούσε να δώσει καλές προθέσεις στις προτάσεις αλλά λησμονώντας την παγκόσμια οικονομική ύφεση που σοβεί και κυρίως πλήττει τα μεσαία και μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
  5. δεν αναφέρει τίποτα για γενναία μέτρα σχετικά με το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας εκτός αν στηρίζεται στη μετεκπαίδευση των 50άρηδων και 70αρηδων σε αυτή τη χώρα όταν αναφέρει ευέλικτη κατάρτιση ή θα στηρίζεται σε φτηνά εργατικά χέρια μεταναστευτικών ρευμάτων που ωστόσο δημιουργούν άλλα μεγαλύτερα κοινωνικά και εθνικά προβλήματα
  6. Αναφέρεται -ως ξενικό δάνειο προφανώς από τις ευρωπαϊκές πρόσφατες οδηγίες- για πράσινη ενέργεια, τη στιγμή που στην Ελλάδα η απολιγνιτοποίηση και η ενεργειακή αυτονομία δίδεται σε γερμανικές εταιρείες αιολικών πάρκων (βλέπε γερμανικές ανεμογεννήτριες που έχουν κατακλύσει όλη την Ελλάδα) και παράλληλα και η τεχνική κάλυψη σε ξένες εταιρείες. Οπότε το ερώτημα τίθεται αυτόχρημα: Για ποια ενδογενή ανάπτυξη μιλάμε όταν η ενεργειακή αυτονομία της χώρας παραχωρείται σε ξένα επενδυτικά κεφάλαια; Για ποια τεχνική και τεχνολογική κατάρτιση νέων επιστημόνων και ενδογενή ανάπτυξη μιλάμε δίχως ενεργειακή αυτοτέλεια;
Το γεγονός πως εάν δεν γίνει -παγκόσμια- και κυρίως στη Δύση μια αναδιανομή του πλούτου με κατεύθυνση τα φτωχότερα και αποκλεισμένα κοινωνικά στρώματα. Εάν δεν παραγραφεί το μεγαλύτερο μέρος χρεών πολλών αναπτυσσόμενων και υπανάπτυξη κρατών, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, δεν μπορεί παρά να πει κάποιος πως η έκθεση Πισσαρίδη ως προς την “θεραπεία” της ελληνικής οικονομίας μοιάζει με πρακτικές ιατρικές που έκαναν σε παρελθόντα χρόνια για να αντιμετωπίσουν σοβαρά κατάγματα.
Κοιτάζοντας το δάσος και όχι το δάκτυλο θα υποστηρίζαμε πως χρειάζεται ένα συνολικό νέο σχέδιο Μάρσαλ αρχικά και μετά μια συζήτηση για τον τρόπο που θα αναπτύξουμε ενδογενή παραγωγή αλλά και στρατηγικούς συμμάχους που θα ωφελήσουν την ανάπτυξη της πατρίδας μας και όχι την οικονομική της δήωση και παρακμή. Και η παρατήρηση αυτή έρχεται όχι μόνο από την Έκθεση των ΗΕ αλλά και από στοιχεία και κριτικές που αχνοφαίνονται ακόμα και μέσα στους κόλπους του ΔΝΤ.
Ολοκληρώνοντας πρέπει να επισημάνουμε πως οποιαδήποτε έκθεση που αφορά την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, στο σημερινό μεταβαλλόμενο κόσμο, οφείλει να θέσει τη νέα γεωπολιτική θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο γίγνεσθαι όπως διαμορφώνεται μετά την κρίση. Να απαντήσει στο ερώτημα: Ποια πρέπει να είναι η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, να επιλέξει τις στρατηγικές συμμαχίες της στον νέο, υπό διαμόρφωση, καταμερισμό δυνάμεων και παράλληλα να εργαστεί στον τρόπο της αναδιάρθρωσης της ελληνικής παραγωγής με εξωγενή, προφανώς, χαρακτηριστικά αλλά ελληνική ταυτότητα.
Για να μπορέσει να διαχειριστεί οποιαδήποτε εισροή επενδυτικών κεφαλαίων η χώρα μας πρέπει πρωτίστως να διαθέτει υψηλής κατάρτισης επιστημονικό προσωπικό που είναι ικανό να απορροφήσει και να ενσωματώσει την υπεραξία όποιας επένδυσης.
Αυτό που είναι βέβαιο, ωστόσο, είναι πως ο δυτικός κόσμος τις επόμενες χρονιές θα περάσει σε συνεχιζόμενη ύφεση η οποία αν δεν αναχαιτιστεί με γενναίες και οραματικές αλλαγές θα περάσουμε σε μια εποχή που θα είναι ακόμα χειρότερη από τη μεγάλη ύφεση του ’29.
Κοινοποίηση:
Total Page Visits: 592 - Today Page Visits: 1